Niewydolność serca indukowana stymulacją prawej komory jest zjawiskiem znanym i nieustannie zgłębianym od wielu lat. Zgodnie z danymi opublikowanymi przez EHRA aktualnie w Polsce implantuje się około 42 tysięcy kardiologicznych wszczepialnych urządzeń elektronicznych (CIEDs ang. Cardiac Implantable Electronic Devices), w tym aż 30 tysięcy kardiostymulatorów. Przy stale zwiększającej się liczbie chorych stymulowanych, problem kardiomiopatii indukowanej stymulacją (PICM ang. Pacing-induced Cardiomiopathy) wciąż wzrasta. Szacuje się, że PICM może występować nawet u 20% pacjentów stymulowanych.

W trakcie kongresu ESC w Monachium zaprezentowano szereg prac opisujących to niekorzystne zjawisko, omówiono również sposoby pozwalające zniwelować i zapobiegać jego powstawaniu. Wydaje się, że zastosowanie odpowiednich technik implantacyjnych pozwala w łatwy i bezpieczny sposób zredukować niekorzystny wpływ stymulacji prawokomorowej. Ponadto bezpośrednia stymulacja pęczka Hisa jest najbardziej fizjologicznym i bezpiecznym sposobem pobudzania mięśnia sercowego oraz poprawia rokowanie u chorych z niewydolnością serca.

Wobec tego rodzi się pytanie: czy bezpośrednia stymulacja pęczka Hisa zastąpi standardowe kardiostymulatory i stanie się alternatywą dla urządzeń z opcją resynchronizacji?